Spui25 over ‘Thuis’

Ingegeven @ do 05-09-2019 In: Nieuws

Lieve, trouwe lezertjes,

Wat me nu toch overkomen is! Je zal het niet willen geloven maar het is echt waar.

In het zaaltje van Spui25 aan het Spui in Amsterdam was deze week een middag aan het thema ’thuis’ gewijd. Na een leuk gesprekje met mijn buurman, net als ik een Amstelvener, over ons beider thuisgevoel in de steden waar wij opgroeiden, hij in Haarlem ik in Amsterdam, trapte de eerste spreker af met een typisch intellectueel relaas. Okay, Spui25 is een universitaire instelling (UvA) en hier was dan ook een intellectueel publiek bijeen. Maar om het beoogde thuisgevoel (van Pieter Hoexum, die de voordracht hield) nou ook meteen maar te ontlenen aan een logeerpartij in het woonhuis van een overleden schrijver, Adriaan Roland Holst, leek me toch wat ver gaan. Wat ver van huis, bedoel ik dan.

Uit niets bleek uit reacties van het sprekerspannel (onder wie de bekende ’thuisgeleerde’ Jan Willem Duyvendak) dat wij, intellectuelen, ons op drijfzand begaven. Door vrolijk kosmopoliserend de hele, politiek geworden schreeuw om thuisgevoelens te … negeren.

Jawel, u leest het goed. Hoe analytisch ook te problematiseren en op comfortabele afstand te beschouwen, het thuisgevoel werd geen moment tot het maatschappelijke vraagstuk van de straat. Laat staan tot het probleem van buurten, eenzamen, ontwortelden, de etterende plaag van volksressentimenten, de voortwoekerende zielepijn van almaar verhitter wordende massa’s.

Ik heb mijn verontwaardiging ter plaatse ingeslikt. Kon alleen maar ruzie voor me zien als ik het woord zou nemen in het vragenuurtje. Zonder de branie van een Pim Fortuyn of een Thierry Baudet was ik in dit gezelschap kansloos naar mijn inschatting. Op de terugweg op de fiets kreeg ik – zoals vaker – pas onder woorden hoe mijn repliek eruit had kunnen zien. De eerste beelden die Pieter Hoexum ons liet zien waren van een Roland Holst die languit op zijn divan lag te mediteren. Mooie metafoor voor een elite zoals wij, die over het thema thuis niet al te moeilijk hoeft te doen. In comfortabele positie redenerend en wel het allerminst gealarmeerd.