Ramsey Nasr en wat poëzie vermag
Ingegeven @ di 17-05-2011. In: Verhaal & Kunst
Je kan je eeuwig blijven buigen over wat Europa moet zijn of niet moet zijn, maar éénmaal een gedicht van Ramsey Nasr en je snapt het. Europa is emotie, zit dicht op de huid, te dicht om alleen maar over geld en nationale belangen te gaan. “Het huis van europa”, wat een gedicht dit keer weer van onze vaderlandse dichter. Wat een volken, botsingen, ontmoetingen en spanningen in haar verleden. Wat een gebeurtenissen, groots, aangrijpend, schokkend. Namen, lieve mensen, en nog eens namen, tijdperken, verbonden aan die namen, dát is Europa! Geen commissievergadering meer zonder daarnaar te verwijzen. Geen geraaskal meer over financiële zaken zonder terug te grijpen op de voorgeschiedenis die tot alles heeft geleid.
De westerse verdorvenheid van alleen te denken aan, te redeneren naar toekomstig nut of heil heeft het begrip Europa uitgehold tot een kale, naakte landenlappendeken met een mensenbrij die alleen nog maar op collectief gewin draait. Meer niet. “de burgers zijn beschaafd aan alle kanten/ volledig rond en eengemaakt/ gelijken zij hun munten, talen, hun tomaten”. Hij zegt het en het is waar. Dan pas, nadát de dichter het heeft uitgelegd. Leg het voor aan alle commissieleden, vertaald door de beste dichters in hun eigen taal. Lees het voor, elke vergadering opnieuw. De dichter mag daar nooit ontbreken. Op straffe van ontmanteling van dit huis, dat zich vastbijt in een Economische Vooruitgang die een achteruitgang en een afgang wordt door zijn gestadige betekenisverlies en het beschamende vertoon van monetaire macht waar niemand wat mee heeft.
Kies eieren voor je geld, Europa, laat het drama, de verhalen van de volken toe, verleen jezelf identiteit. Of vergader voortaan in een centenbak, waarin commissieleden rondzwemmen die alleen nog maar geloven in de win-win-Opdracht van de eurozone, waar geen landschappen en hun verledens figureren, maar verlies- en winstgetallen. Het is haast te dol om waar te zijn. Zoveel pretenties hebben en verwachting wekken, terwijl het woord ‘geschiedenis’ nog nooit gevallen is! Zelf identiteitsloos, en toch vragen om begrip en geld, hoe verzin je het?