Avondland o Avondland, wanneer wordt gij wakker?
Ingegeven @ zo 23-01-2011
In het nieuws van 21 januari jongstleden werd gewag gemaakt van een protestants-christelijke, educatieve uitgever die in haar kinderboeken censuur toepast op samenlevingsvormen die niet door de beugel kunnen, over het occulte en de evolutieleer. Heel verlicht Nederland struikelt hoteldebotel over deze knechting van de literaire vrijheid cq – ontwikkeling bij kinderen. Het ageren tegen dit oeroude verschijnsel van pedagogische literatuurcensuur is blijkbaar niet meer een kwestie van je nek uitsteken. Je loopt niet meer het risico godsvruchtige volksdelen te schofferen die je medium gaan mijden als de pest.
Maar hoe schijnheilig is dit alles! Terwijl de Republiek der Letteren, eeuwenlang beschimpt en gekleineerd door de grootste pedagogen die het Avondland heeft voortgebracht, de klaslokalen integraal verlaten heeft sinds anderhalve eeuw, op hier en daar een enkel lijstje met verplichte titels na, klaagt men, nadat de strijd geleverd en verloren is, steen en been zodra het cultuurvernielende regime van weleer een laatste echo van zijn strijd laat naklinken. En dan alleen nog voor het censureren van het recreatieve kinderboek door een der vele uitgevers die dat te koop aanbieden.
Waar waren deze media een driekwart eeuw geleden, toen Roomse en Protestantse pedagogen, tot hoogleraren aan toe, de schoolboeken afstruinden om daaruit literaire vrijheden te bannen? Waar blijft hun verontwaardiging en hun kritiek ten aanzien van nog steeds geëerde voorvaderen die voor dit misdrijf, deze moord op Clio en het pedagogische verhaal in het centrum van de samenleving, namelijk het onderwijs, aansprakelijk te houden zijn? Waarom ook niet mijn eigen Werdegang te noemen bij dit alles? Waar waren destijds de door censuurmaatregelen verontruste pedagogen, toen ik mijn proefschrift stond te verdedigen om het probleem over het voetlicht te krijgen? Dat proefschrift (het is nog uitgegeven ook!) behandelt de literatuurcensuur van door hen vereerde Pedagogen.
Laat mij u uit uw sluimer wekken, waarde media en pedagogen. De pedagogische verloedering waar u zo fier het hoofd aan biedt heeft zich al lang geleden comfortabel in het pedagogisch centrum van uw Avondland verankerd en genesteld. Mocht u alsnog van mening zijn dat daar een culturele inhaalslag te halen is, waar ik u geen ongelijk in geef, stelt u zich dan op de hoogte van hetgeen hieraan vooraf ging. Door de geschiedenis erop na te vlooien en vooral: nu eindelijk mijn boek een keer te lezen!