Arnon Grunberg pleit voor … didactiek!

Ingegeven @ do 03-04-2014

Mijn hart gaat genadeloos tekeer op het moment dat ik dit schrijf. Ik verkeer in een acute ademnood. De VPRO gids ligt geopend naast mij, de rubriek van Yasha grijnst mij tegemoet als kwam hij van een andere planeet. Had ik het goed gelezen? Een Schrijver pleit voor didactiek. We zouden een inburgeringscursus kunnen vervangen door literaire boeken die iets over Nederland vertellen, aldus de Verlichte, zojuist door een Komeet getroffene. Met tot slot de regel: “misschien niet alleen voor de nieuwkomer”. Toen ging bij mij het licht uit. Ik weet niet hoelang dat heeft geduurd. Toen ik bijkwam stond het zweet mij op het aangezicht, ademen ging hortend, hijgerig, speeksel droop uit beide mondhoeken. Toen de VPRO gids van mijn flauwgevallen lichaam afgleed kwam ik pas bij mijn positieven. Met een wonderlijk trilling die door al mijn ledematen ging greep ik naar de gids. Had ik het goed gelezen? “Didactiek”! Het stond er!

Hoe presteer je het, als intellectuelen in een westerse cultuur? Dag in dag uit klagen over het alleenrecht van het geld, de markt (zie Martha Nussbaum in haar Not for Profit) maar generaties jonge kinderen letterlijk alles onthouden wat die cultuur behalve geld en markt nog meer te bieden heeft. Geen Hogere Macht denkbaar dan het door alle media verkochte Gelijk van het Geld, daar nada tegenoverstellen waar het om de opvoeding van kinderen gaat (laat staan iets wat ruikt naar opleggen of verplichting), en dan maar groot en verontwaardigd doen in diezelfde media omtrent de almacht van datzelfde Geld.

Totdat die ene, door een Komeet getroffene, bij wijze van een rebels rubriekje en in een ‘bij wijze van’ bedoelde slotzin, de doos van Pandora opent en de spirituele nooddruft blootlegt van het onderwijs. Jarenlang zwegen de lichamen des hemels toen zich de kans voordeed de jeugd iets meer te bieden. Hemel en aarde heb ik aangeroepen om van onze canon – die was er immers toch, dus … – iets literairs te maken wat de term voorbeeldigheid verdient. De stilte die er op volgde was telkens oorverdovend. Het proefschrift dat ik eraan wijdde niet de moeite van het bespreken waard.

Het wordt nu tijd de gids te sluiten, het bericht zo gauw mogelijk te vergeten en tot de orde van de dag over te gaan. Hoe lang blijft het vermaledijde woord nog spoken in mijn hoofd, hoelang die grijns van Arnon Grunberg me nog achtervolgen? Didactiek, didactiek! Hoe bedenk je het? Hou je bij je stiel, verhalenmaker! En laat de rest over aan ‘pedagogen’ zoals Maurice de Hond met zijn Steve Jobsscholen en de ideeën van een ex-CEO (ik ben haar naam eventjes kwijt). Waar de ‘echte pedagogen’, die ervoor hebben doorgeleerd, zwijgend bij staan te kijken – en te kwijlen.

op 3-4-2015 14:01:31, Guido zei
Ik vond zojuist de naam van bedoelde CEO/pedagoog: Claire Boonstra. Zie haar website.