Het keffen van de mantelmeeuw

In: Nieuws (ook in: Verhaal & Actualiteit)

Wel eens meegemaakt dat je in alle vreedzaamheid je hond uitlaat en dat je boven je een keffend geluid hoort dat ineens van achteren komt tot pal boven je hoofd? Het is een mantelmeeuw met nest die een aanval uitvoert. Na bijna je hoofd te raken gaat het de hoogte in, keffend rondcirkelend, en opnieuw, in woeste razernij. Het nest bevindt zich ergens op een dak, volkomen veilig voor mijn hond en mij. Geen enkele reden om ons aan te vallen. Maar wees er maar bedacht op, in die buurt krijgt iedereen zo’n aanval te verduren.

Twee recente voorbeelden die lijken op die mantelmeeuw. Geert Wilders in de Tweede Kamer, daags na zijn dramatische vertrek uit de door zijn PVV gedomineerde regering Schoof. Schijnbaar onaangedaan op zijn iPhone kijkend, langdurig overladen wordend met verwijten door diegenen die een jaar lang vaak zijn steun en toeverlaat waren in de zojuist door hem zelf gevallen regering. Zie ik daar een mens die door een hel gaat? Moet toch wel! Of vul ik dat zelf in? Maar nee. Als hij zelf het katheder bestijgt voor zijn reactie op wat hij allemaal te horen heeft gekregen, is er niet de minste aarzeling maar gaat hij volop in de aanval. Vreemdelingenhaat. Uit zijn tenen komt het. Zonder een greintje spijt briest hij minuten lang het kwaad eruit waar “Nederland aan ten gronde gaat”.

Blinde, alles overwoekerende haat. Slim uitgebuit ten overstaan van een volk dat er massaal naar zit te kijken en zich graag en gretig in de haat herkent. Fascisme, zeker. Toch lijkt het op de mantelmeeuw. De vreemdelingenhaat, de ongerijmdheid, het volstrekt onlogische. De mantelmeeuw beschermt een nest dat onbereikbaar is voor het gevaar, de fascist een nest dat in de geest en in de genen zit (heus, ik leg het uit, zie verderop), maar waarvan ‘de vreemdeling’ van nu meer het slachtoffer dan de  bedreiging is.

Tweede voorbeeld, ook recent. Ik beklaag mij bij een vriend in het Amsterdamse Bos over het wegmaaien van zeldzame orchideeën door een onverlaat die blijkbaar geen instructies had gekregen of wist te volgen. Ja, zegt mijn vriend, er was hier laatste ook een maaier als een gekke bezig. Oh wacht, dat was een zwarte. Een aap! Opdonderen die apen, weg ermee!

Blinde, fascistoïde haat met niet een begin van logica, laat staan medemenselijkheid. Maar vanuit diezelfde tenen. Of nee, behalve vanuit tenen vooral ook vanuit genen. En daar begint mijn door mijzelf ontwikkelde, aan gebeurtenissen in een ver verleden opgehangen fascisme-uitleg. Wie terugkijkt op deze website vindt meerdere artikelen met deze uitleg, gelardeerd met een fikse dosis woede tegenover disfunctionele intellectuelen en tegenover een elite die aan een vormingstaak – ten behoeve van den volke en zichzelf – geen boodschap heeft (integendeel, vooral door links wordt die taak de laatste halve eeuw met schering en inslag belachelijk gemaakt), maar die zich liever, en zeer ongepast, koestert in zelfingenomenheid.

Maar dan nu over mijn van nu af aan te schrijven ‘boek’. Waarin ik voorgaande ideeën op deze website een nieuw jasje aanpas. Ideeën waartoe de laatste teksten onder Verhaal & Actualiteit een begin gemaakt hebben.

Zodat ik mijn waarde lezertjes (klopt dat meervoud of is het enkelvoud?) zal moeten waarschuwen: er zal op deze website weinig nieuws te lezen zijn in de nabije toekomst. Temeer reden al het hieraan vooraf gaande nog eens grondig door te nemen!

Salu